तेलुगु से देवनागरी
अक्षरमुख लिप्यंतरकारी के लिये व्हर्च्युअल विनोद टाइप करें।
http://www.virtualvinodh.com/wp/aksharamukha/
नव्य – १० 
कर्मयोगं अंटे? 
tगत रॆंडु व्यासाल्लो कर्म, दानि फलितंपै कोरिक लेकुंडा पनिचेयडं अने वाटि नेपथ्यं तॆलुसुकुन्नां. प्रस्तुतं कर्मयोगं अने दानिनि गूर्चि तॆलुसुकुंदां. 
tफलितंपै कोरिक लेकुंडा पनिचेयडानिकि (निष्कामकर्मकु) भगवद्गीतलो श्रीकृष्णुडु पॆट्टिन पेरु कर्मयोगं. योगं अंटे आसनालु वेयडं, गालि पील्चुकोवडं अनि साधारणंगा मनं अनुकुंटां. निजानिकि योगमंटे कलयिक. फलाना वाडिकि राजयोगं पट्टिंदि, लक्ष्मीयोगं पट्टिंदि अंटूंटां. लेनिदान्नि पॊंदडं, पॊंदिनदानिनि रक्षिंचुकोवडं योगमंटे. इक्कड कर्मयोगं अंटे कर्म अने उपायान्नि पट्टुकॊनि मरॊकदान्नि साधिंचडं. आ मरॊकटि एमंटे अदे आत्मज्ञानं. 
tनिष्कामकर्म वल्ल ऒक प्रयोजनान्निपै व्यासाल्लो चूशां. अदेमिटंटे कर्म यॊक्क फलितमैन पुण्यं लांटिवि लेकुंडटं, दानि पर्यवसानालु लेकुंडा चूडटं. मरॊक प्रयोजनं कूडा उंदि. फलितं कोरकुंडा पनि चेसे व्यक्ति मनस्सु क्रमक्रमंगा पवित्रंगा मारटं. दीन्ने चित्तशुद्धि अंटारु. ऎलांटि लाभापेक्ष लेकुंडा मंचिपनुलु चेस्तुन्नप्पुडु मनस्सु ऎंत प्रशांतत, संतृप्ति पॊंदुतुंदो मनं स्वंतंगा प्रयत्नं चेसि चूडवच्चु. कर्म मनस्सुनु शुभ्रपरचडानिकि ऒक शांडल् सोपु लांटिदनि चॆपुतारु. चित्तशुद्धि उन्न व्यक्तिये आत्मज्ञानं गुरिंचि आलोचन चेयगलडनि उपनिषत्तुल सिद्धांतं. 
tकर्मयोगं गूर्चि चॆबुतू श्रीकृष्णुडु ‘योगः कर्मसु कौशलं’ अंटाडु. ‘कर्मयोगं अंटे पनुलु चेयडंलो नेर्परितनं’ अंटाडु. एमिटि आ नेर्परितनं अंटे कर्मचेस्तू उंडि कूडा दानि फलितं नुंचि तप्पिंचुकोवडं. दॊंग दॊंगतनं चेसि तप्पिंचुकुन्नट्लु काकुंडा मंचि पनि चेसि कूडा दानि फलितमैन पुण्यान्नि कोरकपोवडं.. इदि आश्चर्यंगा कनिपिंचवच्चु. 
कर्मयोगि कानिवाडु स्वंत अभ्युदयं कोसं पनिचेस्तू पुट्टुक, मरणं अने चक्रंलो तिरुगुतूंटाडु. इतनिकि मोक्षं प्रस्तावन लेदु. अलाकाकुंडा कर्मयोगि लोकं मेलु कोसं ईश्वरार्पण बुद्धितो पनिचेस्तूंटाडु. ईश्वरार्पण अंटे तानु भगवंतुडि कास्मिक् प्लान् लो ऒक भागंगा, भगवंतुनि चेतिलो ऒक पनिमुट्टुगा भाविस्तू पनिचेयडं. दीनिवल्ल प्रयोजनं चित्तशुद्धि. चित्तशुद्धि उन्न मनस्सु परिशुभ्रमैन अद्दं वंटिदि. ऒक अद्दंलो एदैना वस्तुवु प्रतिबिंबं एर्पडालंटे अद्दं शुभ्रंगा उंडालि. अलागे आत्मज्ञानमने वॆलुगुनु प्रतिबिंबिंचालंटे मनस्सने अद्दं शुभ्रंगा उंडालनि वेदांतं चॆबुतुंदि. 
पनि चेयडमे दैव पूज. कृष्णुडु चॆप्पे मरॊक सूत्रमिदि. 
tप्रति मनिषिकी वाडि वाडि स्वभावान्नि बट्टि समाजं कॊन्नि कर्मल्नि विधिस्तुंदि. आ पनुल्नि चेयडमे देवुडिनि पूजिंचडं अनि गीत चॆबुतुंदि. ‘स्वकर्मणा तमभ्यर्च्य’ अंटाडु श्रीकृष्णुडु.मनवंतु पनिनि श्रद्धगा चेस्ते सृष्टि नियमाल्नि, प्रपंचधर्मान्नि पाटिंचिनट्ले. इदे आ सृष्टिचक्रानिकी, प्रपंचधर्मानिकी कारणमैन शक्तिनिपूजिंचडं अंटे. पूर्वकालं नियमाल (work division) प्रकारं केवलं अध्ययनं, अध्यापनं, यागालु चेयिंचडं, दानं स्वीकरिंचडं मॊदलैनवि ब्राह्मणुडि धर्मं. प्रजल्नि रक्षिंचडं, धर्मान्नि रक्षिंचडं क्षत्रियुडि धर्मं. इलागे मिगतावारिकि कूडा. भगवद्गीतलो अर्जुनुडु तन धर्मान्नि वदिलि भिक्षाटनं अने ब्राह्मण धर्मान्नि पाटिस्तानंटाडु. आ समयंलो आ समयंलोअतनि धर्मान्नि गुर्तुचेयडमे श्रीकृष्णुडि पनि. 
tस्वधर्मान्नि गुरिंचि रामुडु कूडा चॆपुताडु. श्रीरामुडु सीततो पाटु अडवुलकु वॆळ्ळिन समयंलो अडवुल्लो उन्न ऋषुलु आयन्नु समीपिंचडं, राक्षसबाधनु तॊलगिंचमनि आयन्नु कोरडं, आयन वाळ्ळ वॆंबडि वॆळ्ळडं, वीटन्निंटिनी चूसि सीतकु ऒक संदेहं वस्तुंदि. ‘अय्या!मनं मी तंड्रिगारि माट पाटिंचडानिकि मात्रमे अडवुलकु वच्चां कदा? नीवु ऎप्पुडू नी शस्त्रालु पट्टुकुने उंटुन्नावु, राक्षसुलतो युद्धालु चेस्तुन्नावु? इवन्नी ऎंदुकु? ऎप्पुडू आयुधालु दग्गर पॆट्टुकोवडं वल्ल मनिषि बुद्धि कूडा कलुषितमवुतुंदि कदा?’ अंटुंदि. आयुधं चेतिलो उंटे अनवसरंगा अंदरिपै दानिनि प्रयोगिंचे मनस्तत्त्वं वस्तुंदि अंटू ऒक कथ कूडा चॆबुतुंदि. अप्पुडु रामुडु आमॆकु क्षत्रिय धर्मान्नि गूर्चि चॆबुतू कष्टाल्लो उन्नवारि कष्टाल्नि तॊलगिंचडं क्षत्रियुडि धर्मंनि विवरिस्ताडु.tउपनिषत्तुलु कर्मयोगान्नि चॆप्पिन नेपथ्यं चूस्ते आ कर्मलन्नी वेदंलोनू, स्मृतुल्लोनू चॆप्पिन यज्ञालु मॊदलैनवि अनि गमनिस्तां. मरि मनं ईनाडु यज्ञालु चेयडंलेदु, कनीसं नित्यं चेयाल्सिन पनुलु कूडा चेयडं लेदु. आनाडु ऒक्कॊक्क वर्गानिकि विधिंचिन पनुलु नेडु लेवु. मरि कर्मयोगं मनकु ऎला उपयोगिस्तुंदि लेदा वर्तिस्तुंदि? कर्मयोगमने कान्सॆप्टुनु प्रस्तुतं मन पनि वातावरणानिकि ऎला अन्वयिंचुकोवालि? 
tआधुनिक आचार्युलु दीन्नि इला चॆबुतारु. कर्मफलं आशिंचकुंडा ऎवरू पनिचेयरु कदा! कर्मफलानिकि नेने कारणं, नेने बाध्युण्णि अने उद्देशंतो पनिचेस्ते आ पनिलो जयापजयालु कल्गिनपुडु संतोषिंचडं लेदा बाधपडडं जरुगुतुंदि. अलाकाकुंडा नी पनिनि श्रध्धगा चेयि. ऎलांटि पनिनि चेयालि अनि ऎंपिक चेसुकुने अधिकारं लेदा छायिस् नीकुंदि. दानिफलंपै नीकु अधिकारं, अनगा नियंत्रण लेदु. दानिकि इतर परिस्थितुलु, दैवं अनुकूलिंचालि. अवि नी चेतिलो लेवु. आशिंचिन फलितं रानपुडु दान्नि नी अपजयं क्रिंद भाविंचवद्दु अंटू विवरिस्तारु. 
tमनंदरं समाजंलोनि एदो ऒक व्यवस्थलो पनिचेस्तूंटां. आ व्यवस्थकु कॊन्नि नियमालु उंटायि. अन्नि व्यवस्थलू, अंदुलो मुख्यंगा प्रभुत्व व्यवस्थलन्नी प्रजल जीवितालकू, सौकर्यालकू मुडिपडि उंटायि. नेटि राज्यांगबद्धमैन व्यवस्थ चॆप्पे पनुलु कूडा श्रीकृष्णुडु चॆप्पे वैदिककर्मलांटिदे. ई पनुल्नि ऎलांटि स्वार्थभावन लेकुंडा श्रद्धगा चेयडं कूडा कर्मयोगमे. 

अरविंदरावु गारि अनुमति तो इक्कड प्रकटिंचडं जरिगिनदि. 
तदुपरि व्यासं : देवुडॆला उंटाडु?
--------------------------------------------------------------
నవ్య – 10 
కర్మయోగం అంటే? 
\tగత రెండు వ్యాసాల్లో కర్మ, దాని ఫలితంపై కోరిక లేకుండా పనిచేయడం అనే వాటి నేపథ్యం తెలుసుకున్నాం. ప్రస్తుతం కర్మయోగం అనే దానిని గూర్చి తెలుసుకుందాం. 
\tఫలితంపై కోరిక లేకుండా పనిచేయడానికి (నిష్కామకర్మకు) భగవద్గీతలో శ్రీకృష్ణుడు పెట్టిన పేరు కర్మయోగం. యోగం అంటే ఆసనాలు వేయడం, గాలి పీల్చుకోవడం అని సాధారణంగా మనం అనుకుంటాం. నిజానికి యోగమంటే కలయిక. ఫలానా వాడికి రాజయోగం పట్టింది, లక్ష్మీయోగం పట్టింది అంటూంటాం. లేనిదాన్ని పొందడం, పొందినదానిని రక్షించుకోవడం యోగమంటే. ఇక్కడ కర్మయోగం అంటే కర్మ అనే ఉపాయాన్ని పట్టుకొని మరొకదాన్ని సాధించడం. ఆ మరొకటి ఏమంటే అదే ఆత్మజ్ఞానం. 
\tనిష్కామకర్మ వల్ల ఒక ప్రయోజనాన్నిపై వ్యాసాల్లో చూశాం. అదేమిటంటే కర్మ యొక్క ఫలితమైన పుణ్యం లాంటివి లేకుండటం, దాని పర్యవసానాలు లేకుండా చూడటం. మరొక ప్రయోజనం కూడా ఉంది. ఫలితం కోరకుండా పని చేసే వ్యక్తి మనస్సు క్రమక్రమంగా పవిత్రంగా మారటం. దీన్నే చిత్తశుద్ధి అంటారు. ఎలాంటి లాభాపేక్ష లేకుండా మంచిపనులు చేస్తున్నప్పుడు మనస్సు ఎంత ప్రశాంతత, సంతృప్తి పొందుతుందో మనం స్వంతంగా ప్రయత్నం చేసి చూడవచ్చు. కర్మ మనస్సును శుభ్రపరచడానికి ఒక శాండల్ సోపు లాంటిదని చెపుతారు. చిత్తశుద్ధి ఉన్న వ్యక్తియే ఆత్మజ్ఞానం గురించి ఆలోచన చేయగలడని ఉపనిషత్తుల సిద్ధాంతం. 
\tకర్మయోగం గూర్చి చెబుతూ శ్రీకృష్ణుడు ‘యోగః కర్మసు కౌశలం’ అంటాడు. ‘కర్మయోగం అంటే పనులు చేయడంలో నేర్పరితనం’ అంటాడు. ఏమిటి ఆ నేర్పరితనం అంటే కర్మచేస్తూ ఉండి కూడా దాని ఫలితం నుంచి తప్పించుకోవడం. దొంగ దొంగతనం చేసి తప్పించుకున్నట్లు కాకుండా మంచి పని చేసి కూడా దాని ఫలితమైన పుణ్యాన్ని కోరకపోవడం.. ఇది ఆశ్చర్యంగా కనిపించవచ్చు. 
కర్మయోగి కానివాడు స్వంత అభ్యుదయం కోసం పనిచేస్తూ పుట్టుక, మరణం అనే చక్రంలో తిరుగుతూంటాడు. ఇతనికి మోక్షం ప్రస్తావన లేదు. అలాకాకుండా కర్మయోగి లోకం మేలు కోసం ఈశ్వరార్పణ బుద్ధితో పనిచేస్తూంటాడు. ఈశ్వరార్పణ అంటే తాను భగవంతుడి కాస్మిక్ ప్లాన్ లో ఒక భాగంగా, భగవంతుని చేతిలో ఒక పనిముట్టుగా భావిస్తూ పనిచేయడం. దీనివల్ల ప్రయోజనం చిత్తశుద్ధి. చిత్తశుద్ధి ఉన్న మనస్సు పరిశుభ్రమైన అద్దం వంటిది. ఒక అద్దంలో ఏదైనా వస్తువు ప్రతిబింబం ఏర్పడాలంటే అద్దం శుభ్రంగా ఉండాలి. అలాగే ఆత్మజ్ఞానమనే వెలుగును ప్రతిబింబించాలంటే మనస్సనే అద్దం శుభ్రంగా ఉండాలని వేదాంతం చెబుతుంది. 
పని చేయడమే దైవ పూజ. కృష్ణుడు చెప్పే మరొక సూత్రమిది. 
\tప్రతి మనిషికీ వాడి వాడి స్వభావాన్ని బట్టి సమాజం కొన్ని కర్మల్ని విధిస్తుంది. ఆ పనుల్ని చేయడమే దేవుడిని పూజించడం అని గీత చెబుతుంది. ‘స్వకర్మణా తమభ్యర్చ్య’ అంటాడు శ్రీకృష్ణుడు.మనవంతు పనిని శ్రద్ధగా చేస్తే సృష్టి నియమాల్ని, ప్రపంచధర్మాన్ని పాటించినట్లే. ఇదే ఆ సృష్టిచక్రానికీ, ప్రపంచధర్మానికీ కారణమైన శక్తినిపూజించడం అంటే. పూర్వకాలం నియమాల (work division) ప్రకారం కేవలం అధ్యయనం, అధ్యాపనం, యాగాలు చేయించడం, దానం స్వీకరించడం మొదలైనవి బ్రాహ్మణుడి ధర్మం. ప్రజల్ని రక్షించడం, ధర్మాన్ని రక్షించడం క్షత్రియుడి ధర్మం. ఇలాగే మిగతావారికి కూడా. భగవద్గీతలో అర్జునుడు తన ధర్మాన్ని వదిలి భిక్షాటనం అనే బ్రాహ్మణ ధర్మాన్ని పాటిస్తానంటాడు. ఆ సమయంలో ఆ సమయంలోఅతని ధర్మాన్ని గుర్తుచేయడమే శ్రీకృష్ణుడి పని. 
\tస్వధర్మాన్ని గురించి రాముడు కూడా చెపుతాడు. శ్రీరాముడు సీతతో పాటు అడవులకు వెళ్ళిన సమయంలో అడవుల్లో ఉన్న ఋషులు ఆయన్ను సమీపించడం, రాక్షసబాధను తొలగించమని ఆయన్ను కోరడం, ఆయన వాళ్ళ వెంబడి వెళ్ళడం, వీటన్నింటినీ చూసి సీతకు ఒక సందేహం వస్తుంది. ‘అయ్యా!మనం మీ తండ్రిగారి మాట పాటించడానికి మాత్రమే అడవులకు వచ్చాం కదా? నీవు ఎప్పుడూ నీ శస్త్రాలు పట్టుకునే ఉంటున్నావు, రాక్షసులతో యుద్ధాలు చేస్తున్నావు? ఇవన్నీ ఎందుకు? ఎప్పుడూ ఆయుధాలు దగ్గర పెట్టుకోవడం వల్ల మనిషి బుద్ధి కూడా కలుషితమవుతుంది కదా?’ అంటుంది. ఆయుధం చేతిలో ఉంటే అనవసరంగా అందరిపై దానిని ప్రయోగించే మనస్తత్త్వం వస్తుంది అంటూ ఒక కథ కూడా చెబుతుంది. అప్పుడు రాముడు ఆమెకు క్షత్రియ ధర్మాన్ని గూర్చి చెబుతూ కష్టాల్లో ఉన్నవారి కష్టాల్ని తొలగించడం క్షత్రియుడి ధర్మంఅని వివరిస్తాడు.\tఉపనిషత్తులు కర్మయోగాన్ని చెప్పిన నేపథ్యం చూస్తే ఆ కర్మలన్నీ వేదంలోనూ, స్మృతుల్లోనూ చెప్పిన యజ్ఞాలు మొదలైనవి అని గమనిస్తాం. మరి మనం ఈనాడు యజ్ఞాలు చేయడంలేదు, కనీసం నిత్యం చేయాల్సిన పనులు కూడా చేయడం లేదు. ఆనాడు ఒక్కొక్క వర్గానికి విధించిన పనులు నేడు లేవు. మరి కర్మయోగం మనకు ఎలా ఉపయోగిస్తుంది లేదా వర్తిస్తుంది? కర్మయోగమనే కాన్సెప్టును ప్రస్తుతం మన పని వాతావరణానికి ఎలా అన్వయించుకోవాలి? 
\tఆధునిక ఆచార్యులు దీన్ని ఇలా చెబుతారు. కర్మఫలం ఆశించకుండా ఎవరూ పనిచేయరు కదా! కర్మఫలానికి నేనే కారణం, నేనే బాధ్యుణ్ణి అనే ఉద్దేశంతో పనిచేస్తే ఆ పనిలో జయాపజయాలు కల్గినపుడు సంతోషించడం లేదా బాధపడడం జరుగుతుంది. అలాకాకుండా నీ పనిని శ్రధ్ధగా చేయి. ఎలాంటి పనిని చేయాలి అని ఎంపిక చేసుకునే అధికారం లేదా ఛాయిస్ నీకుంది. దానిఫలంపై నీకు అధికారం, అనగా నియంత్రణ లేదు. దానికి ఇతర పరిస్థితులు, దైవం అనుకూలించాలి. అవి నీ చేతిలో లేవు. ఆశించిన ఫలితం రానపుడు దాన్ని నీ అపజయం క్రింద భావించవద్దు అంటూ వివరిస్తారు. 
\tమనందరం సమాజంలోని ఏదో ఒక వ్యవస్థలో పనిచేస్తూంటాం. ఆ వ్యవస్థకు కొన్ని నియమాలు ఉంటాయి. అన్ని వ్యవస్థలూ, అందులో ముఖ్యంగా ప్రభుత్వ వ్యవస్థలన్నీ ప్రజల జీవితాలకూ, సౌకర్యాలకూ ముడిపడి ఉంటాయి. నేటి రాజ్యాంగబద్ధమైన వ్యవస్థ చెప్పే పనులు కూడా శ్రీకృష్ణుడు చెప్పే వైదికకర్మలాంటిదే. ఈ పనుల్ని ఎలాంటి స్వార్థభావన లేకుండా శ్రద్ధగా చేయడం కూడా కర్మయోగమే. 

అరవిందరావు గారి అనుమతి తో ఇక్కడ ప్రకటించడం జరిగినది. 
తదుపరి వ్యాసం : దేవుడెలా ఉంటాడు?